مدح و شهادت مسلم بن عقیل علیه‌السلام
در کـوفـه کـسی یـاریِ این زار نیامد یـاری ز کسی جـز در و دیـوار نیامد دسـتان زیـادی هـمگـی عهـد بـبـستـند دسـتـش چـو بـبـسـتـنـد یکی یار نیامد تب‌دار شد از سـیـلی و شلاق حریفان از بـهـر تـبـش هـیـچ پـرسـتـار نیـامـد پایش هـمه تاول بدنش پُر ز جـراحت مرهم به جز از سنگ به بیـمار نیامد بـر دار کـشـیـدنـد تـنـش از رهِ کـیـنـه جز بـاد صـبـا کـس به سـرِ دار نیـامد بر دامن دار از دل هر کوچه رسیدند حـتـی نـفـری جـز پـیِ دیــدار نـیـامـد کـوبیده شد از بام به روی ورق خاک حـرفی به لـبـش جـز غـم دلـدار نیامد آمـاده شـو ای دل که دگـربار بگـویی ای اهـل حـرم مـیـر و عـلـمـدار نیامد |